abbastà

abbastà /vi/, bastare

Avenne à bastanza, pè i so bisogni, cuntentassi: m’abbasta u miò stantu; ùn t’abbasta ancu cusì? – Dà suddisfazione: m’abbastanu e to risposte.- Cunvene, garbà: abbasta ch’è ghjunganu à meziornu.- Esse utule, esse à bastanza: basta eiu à fà què; bastemu noi à spulpà sta carne purcina.