abbagliacà /vt/, abbagliare
Categoria: Corsu-Talianu
abbalatà
abbalatà 1) /vt/ [-èghju, -èmu], celebrare un defunto con canti funebri; 2) /vi/, improvvisare canti funebri
abbalavà
abbalavà 1) /vt/ (CEC.), sommergere (un mercato, una zona) con determinate merci. 2) /vi/, (merci) sovrabbondare
abbambanà
abbambanà /vt, vi/, stordire/essere stordito
abbandà
abbandà /vt/, riunire vari capi di bestiame così da formarne un gregge
abbandonu
abbandonu /sm/, abbandono
abbarbantà
abbarbantà /vt/ (CEC.), assalire (q.no)
abbarbicassi
abbarbicassi /vpr/ [3^ p. s’-cheghja, -nu], aggrapparsi (edera e sim.)
abbassà
abbassà /vt/, abbassare; abbassassi /vr/; abbassarsi
abbastà
abbastà /vi/, bastare
Avenne à bastanza, pè i so bisogni, cuntentassi: m’abbasta u miò stantu; ùn t’abbasta ancu cusì? – Dà suddisfazione: m’abbastanu e to risposte.- Cunvene, garbà: abbasta ch’è ghjunganu à meziornu.- Esse utule, esse à bastanza: basta eiu à fà què; bastemu noi à spulpà sta carne purcina.