abbalatà

abbalatà 1) /vt/ [-èghju, -èmu], celebrare un defunto con canti funebri; 2) /vi/, improvvisare canti funebri

abbalavà

abbalavà 1) /vt/ (CEC.), sommergere (un mercato, una zona) con determinate merci. 2) /vi/, (merci) sovrabbondare

abbambanà

abbambanà /vt, vi/, stordire/essere stordito

abbandà

abbandà /vt/, riunire vari capi di bestiame così da formarne un gregge

abbarbicassi

abbarbicassi /vpr/ [3^ p. s’-cheghja, -nu], aggrapparsi (edera e sim.)

abbassà

abbassà /vt/, abbassare; abbassassi /vr/; abbassarsi

abbastà

abbastà /vi/, bastare

Avenne à bastanza, pè i so bisogni, cuntentassi: m’abbasta u miò stantu; ùn t’abbasta ancu cusì? – Dà suddisfazione: m’abbastanu e to risposte.- Cunvene, garbà: abbasta ch’è ghjunganu à meziornu.- Esse utule, esse à bastanza: basta eiu à fà què; bastemu noi à spulpà sta carne purcina.