Documenti

Una poesia romagnola

La visita
“Sgnór dutór, a j ò una dòia,
u m fa mêl a qua int la schena
e s l’à temp e s’u n’ à vòia
s’u m fasès ‘na visitena….”

“Come no! Vèn, avluntira!
Mètat stés int e’ liten,
chêvat maia e calziten,
tìrat so la canutira.”

E pu e’ ciapa int l’aparèč
par sintir al pulsazion, 
                                              10
u s l’infila int agli urèč
e u m’amsura la presion.

E pu e’ tasta, e’ tira, e’ bat,
u m fa dê do böt ad tös
e pu u m dis: “T’ é e’ fégat grös
e pu e’ côr e’ fa un pô e’ mat.

T’é pasê la zinquantena,
bsögna dêr’ un tai a i vèzi,
stê piò atent a dsnêr e a zena,
bsögna fê di sacrifèzi.” 
                                            20

“Sgnór dutór, u m fa paura,
ël un quël ch’u s pö murì?”
“Mo va’ là! Dai, vat a vstì
che me adës a t dëgh la cura.

Quel che t’é l’é sól la speia
di èn chi pasa nench par te.
T’a n’é anciòna malateia!
Te va’ piân cun e’ cafè,

màsum du, e cun e’ ven
du bichir, e’ màsum tri: 
                                              30
te fa’ acsè se t vu guarì,
e va’ piân cun e’ cudghen,

chêran mêgra, dla vardura,
un bruden cun du caplet
e pu, nench se la srà dura,
fòmat sól dis zigaret!

Se t’ rispet la prescrizion,
fra du mis te vèn a que
e d sicur, a t’a degh me,
garantì, t’saré un aglion!” 
                                          40

Sti cunsèi a i met a frut:
pòl, vardura, pôch cafè
par un més, mo la salut
la pegióra dè par dè.

A j ò nench cambiê culór,
un cadêvar int la faza!,
un mêl d góla, una tusaza!
A végh sòbit da e’ dutór.

“T’ a n’ m’ avré migh tur’ in zir?
Et magnê sól du caplet? 
                                                50
E de ven sól du bichir?
Et fumê dis zigaret?”

“Sgnór dutór, a n’ò piò un vèzi,
la su cura a j ò dê ment,
cun la dieta a sò stê atent,
mo e’ piò grând di sacrifèzi

agli è stêdi al zigaret,
pröpi dis, a n’ò sgarê
sgnór dutór, a l vòi dì sčet,
nench se me a n’ò mai fumê!”

Franco d Sabaden